bugün

düşünüldüğünde dahi insanın, bir anlık psikolojisinin bozulmasına neden olan şeylerdir.
ailenden birinin ölümünü düşlemek.

bundan bir 20 30 sene sonra tek başına yaşadığınızı, çevrenizde o ''eski'' dostlukların ve arkadaşlıkların kalmayacak olması.

kanser olduğunu düşlemek.

ve son olarak yalnız başına ölmek.
yalnız yaşlanacağınızı, tek başınıza bir ücrada öleceğinizi düşünmek.
km'lerce uzakta olan annenizin ölme ihtimali.
annenin grup sex yapması.
annemden veya babamdan önce ölecek olma ihtimalim.

allah onlara evlat acısı yaşatmasın yeter ki...
anne veya babayı kaybetmek,
küçük bir çocuğun ölümüne tanık olmak,
kanser tedavisi gören birinin durumuna şahit olmak,
acı çeken birine yardım edememek,
bir şeyleri mahvettiğinin farkına yıllar sonra varmak gibi...
Metronun kapisinda sikisarak olmek.
Sevdigin birinin olum anina sahit olmak.
Sevdigin birinin olmesi.
Esinin/sevgilinin seni akrabalarindan ya da arkadaslarindan biriyle aldatmasi.
Herhangi bir organini kaybetmek.
sabah evden çıkan bir insanın, geri dönmeyecek olması. terkedilmek gibi değil, bildiğin ölmesi. daha önce yaşanmamışsa insan idrak edemeyebilir ne denli pis bir şey olduğunu ama tecrübeyle desteklenince emin olun düşünemiyorsunuz bile, düşünüp korkma noktasına gelemiyorsunuz.

düzüşme: prim kasmıyoğum yanlış anlaşılma olmasın sevgideğer arkadaşlar.
Ailenin gözünün önünde katledilmesi..
mustafa pektemek ile kafa topuna çıkmak.

(bkz: canını seven kaçsın)
tecavüze uğramak. hayatın kısa bi sürede akıp gider işte.
esaret, bir kafeste yaşamak, mahkum olmak.
ALLAH KURtarsın.
bu bilinçaltını buraya dökmemekte fayda var.
Baba(m)a benzeyen biriyle evlenmek...
elinde samsung galaxy s3 bulunduğu halde iphone 6 plus almadığı için annesine çemkirip küfreden kızı, karşıyaka çarşı'da melodika çalarak okul harçlığı çıkarmaya çalışan çocuğa siktirtmek.

ikisi de daha ergen, lakin sinirimi ancak böyle çıkartabilirim gibi geldi.
sevdiğin birinin vefat etmesi , eninde sonunda olacak ama insan istemez işte
Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması.
Ne kötüdür an kadar yakın,
bir asır kadar uzak olması.
Ve bilir misin?
Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması…
"Ben” deyip susması, “Sen” deyip ağlamaklı kalması...

alıntı.
Ölen yakınını yıkamak, kefenlemek üstüne toprak atmak, su dökmektir. Onun ölümünü haber aldığın o andır.
Düşüncesi bile insanda burukluk oluştururken yaşayanlar yıkılır lar..