bugün

aslında bu tip insanlar karşısındakinin neyi oluyorsa ona o hitap biçimiyle seslenirler ancak harf kısıtlaması olduğundan konuyu daralttım sevgili okurlar.*
bu tür insanlar genelde gereksiz bir samimiyet ve sevgi yumağı modunda olurlar. kızınsa kızım de kardeşinse kardeşim de niye annecim ablacım diyosun hasta mısın nesin. çocuk da sana kızım dese olur mu yani ya da torun dedesine toruun diye seslense. çarpık ilişkiler işte.
(bkz: seni okutan hocanın)*
ç:anneciğim
a:söyle anneciğim.

aha bu.
tam tersini, düşününce ne kadar saçma olduğu ortaya çıkan zihniyet.
anne diye seslenen çocuğa efendim demek yerine, annem diyen bir anne genellikle - annen sana kurban olur, söyle evladım, demiştir aslında. yani alt mesaj bu dur.

ablacığım, babacığım vs gibi geri bildirimlerde de ortaya çıkar, karşı tarafa sevgi belirten söylemlerdir.

ama tersinden bakınca anlamsızlığı ortaya çıkıyor.

kavram kargaşası yaratmaya gerek yok. kızım oğlum de gitsin.
çocukluğum süresince anlayamadığım zihniyettir. ayrıca kıskançlıkla bakılmıştır bu annelere bir de.. "neden demiyor lan benim annem böyle??" diyerek kafa patlatılmıştır.. keşke annemle aramızdaki anne-kız barajını aşabilseydik demişimdir.. "çocuk kafamla ne şeyler düşünmüşüm be" diyorumdur şu anda da..
bu bir sevgi gösterisidir efenim. zaten öyle her dakika zırt-pırt ta söylenmez, annenin kucağına yatılır, aylardır konuşulmamış şeyler konuşulur, sonra çocuk edasıyla bir şey sormak istersin "anne" dersin meraklı bir ses tonuyla o da " söyle annecim" der. olay bu kadar basit yani. zihniyet tihniyetle alakası olmayan durumdur.
Anasına ve atasına * kızım demesi muhtemel şahsiyet.
(bkz: Düz mantık)
puro yüzünden çene kanseri olarak hakkın rakmetine kavuşan * bir adam vardı hani, onun gibi bir yaklaşım sergileyecek olursak, annenin çocuğuna ''anneciğim'' diye hitap etmesinin altında, ufacık bir kız çocuğu iken annesinden duymayı beklediği bu ve buna benzer * sıfatların dışında, ekseriyetle kendisine, ''fatma * gel kız buraya, ayyynı babası, babası da onun gibi inatçı, gelsene k.ncık, bak kime diyorum diyo mu?'' gibi seslenildiğinden olsa gerek, çocuk sahibi olduğunda, çocuğuna madem ki küçükken sırf babama benziyorum diye beni kendisinden soğuttu ve anneciğim diyemedim anneme bari şimdi çocuğuma anneciğim diye hitap ederek bu yöndeki eksikliğimi, tatminsizliğimi tedarik edeyim düşüncesinde olan zihniyet.
bir anne çocuğuna istediği sevgi sözlücüğüyle seslenmekte serbest olduğuna göre dışarıda kalan kişilere başka şeyler yemek düşer, diyen zihniyettir aynı zamanda.