bugün

her ne kadar kalbi fesat olanların aklına başka şey gelse de, insanla ilgili olan, insani olan bazı şeylerin büyüdükçe korkutucu olma durumudur.

(bkz: öfke)
(bkz: kist)
(bkz: penis) büyütmemek lazım.
hayallerinin küçülmesi.
(bkz: israil)
hiç şüphesiz insanın çevresindeki kendinden büyük insanların ölümleridir.

büyürsünüz, siz büyüdükçe daha dün saçları simsiyah olan babanızın saçları dökülür, beyazlar. annenize bakarsınız yavaş yavaş o orta yaşlı güzel kadın değil de, elleri öpülesi pamuk nine oluyordur. işte büyüdükçe, "ya baba olmadan, işe giremeden ve henüz torunlarını görmeden anne-babamı kaybedersem" diye düşünür insan, üzülür... elinden bir şey gelmeyen her durumda olduğu gibi korkar da...
kesinlikle (bkz: karanlık).
belirsizliktir ki hangi sıfatla hayatta olucağını bilmeme korkusu bi nevi.
nefret.
korku.
(bkz: hayat)
kaybetmek.
Kredi kartı borcu.
sevdiklerini kaybetmek.
(bkz: palyaço)
o anki yasa kadar gerceklestirilen minik birseyden pismanlik duyuluyor, yapilan bir iste eksiklik hissediliyorsa olumdur ve kilitli bir caresizlik belirtisidir. *
(bkz: ölüm)
(bkz: Uzun dönem askerlik)
sorunlar ve de aşk...
varos, tabii ki.
bütün sorumlulugun artik kendimizin üstünde olmasi, büyüdükce insani kotkutan seyler arasinda var.
yıllarca süren bekarlık.
korkular ve dertler.
tanıdığınız insanların zamanla teker teker ölmesi ve en yakınlarınızı kaybetme korkusu.
(bkz: insan)
hayallere engel olan gerçekler.