bugün

bir şiir.

''bir tutam yalnızlık kopardım bugün hüznün kesesinden.
içimdeki aşığı ısıttım o'nla.
ve ne zaman radyoda bizim şarkımız çalsa,
ben gene ağladım
senin ardından kalanlarla..

hüznün yakama yapıştığı şu saatlerde,
yokluğunun verdiği acı ile hayatı ucundan bucağından tutmaya çalışıyorum.
nefes alırken göğüs kafesi kalbe baskı yapıyor.
ellerim titriyor bu satırları girerken.
bu sözleri düşünürken,
beynim gözlerime ''devam et'' emrini veriyor,
ellerim ıslanıyor;
yazamıyorum sevgilim..''
bazen iyi gelir.
çoğu zaman iyi gelmez.