bugün

Bendede aynı his var
Bendeki g.t korkusu
Hatunla cocuklar lime lime eder namerdim.
Ben evlenmek istemiyorum henüz ama merak ediyorum acaba kimle evlenirim ileride diye. Sonra bir iç sıkıntısı bir daralma. Hayatımın geri kalanını bir kişiyle mi geçireceğim diye düşünürken boğulacak gibi oluyorum. işte o anlarda geliyor evlenemem hissi. Pisileri de seviyorum, yaşar giderim onlarla diyorum.
Bir- beni kimse almaz
Iki-vakit yok
Üc- bence ben evlenemem.
hala sevgilim olmadığı ve fazla da çevrem olmadığından dolayı arada bir gelen his.
Birinin gelip de tüm hayatına dahil olması, her adımında yanında bitmesi, kararlarını birine bağlı olarak almak, size yalnız kalacak ortam sunulmaması gibi etmenler sonucu vardığım kanaat. He bir de dertsiz başına dert almak gibi, işin yok bir de aşk acısı çek.
Hadi bi mucize oldu evlendim diyelim. Ben dans edemem, halay çekemem. Herkes beni izliyomuş gibi hissederim.
Bende de beni kim alır ki değil de ben kimi alayım ki düşüncesi var. Kendimi üstün ırk olarak görüyorum. aldığım kişinin sürekli beni övmesi lazım *
Beni yola getirir mi acaba ? Yola getirmesi demek toplum normlarına adapte olmak mı demek ? Normal şartlar altında kimsenin evlenmek isteyeceği biri değilim galiba. Bu yaşta hayalini bile kuramıyorsam...
Son 1 aydır bende olan histir. 30 yaşındayım ve tüm ilişkilerimi sosyal medyada paylaşan biriydim.
Daha çok bir kızı kaçırır kadir inanır gibi evinin kadını çocukların anasi olacaksın derim.

Onun dışında ugrasmak gereken hede.

Yok askere git yok düzgün iş bul şunu yap bunu yap. Ne için başkasının sultan gibi yaşaması için mi?

Tsk kalsın.
artık hislikten çıktı bende. ayan beyan herkes farkına vardı. müzmin bekar.
tam bendeki his ama babam hergün gelip ne zaman evlencen dio bakalım sonunda zorla evlendircek heralde.
Başlığa girdim ilk gözüme çarpan entryi okudum, vayy be aynı benim dusunceler diyip msj attım. Sonra ikinci bir entryi okudum, aha bu da benim gibi düşünuyor tesadüfe bak dedim ona da mesaj attım. Sonra bir baktım ki bütün yazarlar benim gibi dusunuyor. Bence kesinlikle toplumsal bir problem icerisindeyiz.
Böyle diyen arkadaşlarım üniversiteyi bitirdikten ortalama 2-3 sene sonra evlendiler.
Arkadaslar bu benim için his değil; realitedir. Allah aşkına, üç gündür beş adım fazla atıp markete gitmiyorum, bunun maliyetinin aç kalmak olduğunu bildiğim halde. Benimle evlenecek kadınla muhtemelen ben evlenmem.
Ben bittim!
Evlenmek istemiyorum bi kadının kahrını nazını tribini laflarını çekmek istemiyorum ama bi yandan da diyorum şöyle minik bi kızım olsa pembişleri giyinip evde bıdık bıdık yürüse kötü mü olur. Evlenmek lazım anlaşılan o ki.
bende de mevcut o his.
o düğün işleri olmasaydı düşünüle bilirdi ama bu ülkedeki anlamsız düğün töreni beni evlilik müessesesinden baya bi uzaklaştırmıştır.
Atatürk gibi bu dünyaya çocuk getirmeden gideceğim.
hepiniz evde kalacaksınız. (ev neresiyse.)
Karşına evleneceğin kişi çıkana kadar kapıldığın his.
Evlenemem degil evlenmem. Ya deli miyim ben elalemin adaminin kahrini cekecegim.
"ben evlenemeyeceğim" hissinin keyfi olanı.

örnek de verelim;
"ben hiç evlenemeyeceğim galiba ya :( tipsizlikten kaybediyorum."
"ben evlenemem abi ya tek bir kişiye bağlanıp özgürlüğümü kısıtlayamam keh keh..."
Parasızlık ve uygun bir eş bulamam bu devirde korkusu. Kadın ve ya erkek aynı duyulara sahip olmasından varılan sanı.