babaya ben gay oldum demek

babayı kızdırır, zira gay yerine eşcinsel oldum demek gerekir. türkçemizi dejenere etmeyelim.

göt ister ki o da var ki gay olmuş.

yüz yüze yapılamayacak eylemdir.

öncelikle, anlayışlı bi babaya sahip olmayı gerektiren durum. zira hastane koridorları çok sessiz ve soğuk olur..

duruma göre babayı sevindirebilecek eylem. mesela bunu kızı diyorsa babaya türk babamız "allah bana erkek evlat vermedi ama sevdiği kuluymuşum ki erkek gibi kız yetiştirmişim." diye düşünebilir. beraber kerhaneye falan giderler. olur mu olur, erkek saplantılı türk insanı işte.

kıçındaki deliğin dahada genişlemesine yol açıcak eylem.

babadan babaya göre tepki de değişir.
(bkz: gay barda babayı gayda çalarken görmek)

- selam babaya !
+ hellooo, what are you doing ??
- yeess öyle öyle. ben gay oldum demek.
+ ... ehu
- babaya ? ben gay oldum demek.
+ ...

babanın tepkisinin dayak ve küfürle noktalanacağı eylemdir. çocuğun gay olduğunu açıklaması şöyle gerçekleşebilir :
- baba, ben gay oldum.
- o ne lan?
- baba şeyyy iştee...
- ney lan, yoksa ibne mi oldun lan sen başıma.
ve sonrası çocuğun dayak yemesiyle sonuçlanır.

insanlar dalga geçer, gülüp eğlenir hep bu konuyla ama bilinmez ki ne kadar zordur, hem babaya hem çocuğa ne kadar acı verir...

benim bir arkadaşım vardı. evet gaydi kendisi. hani sizlerin ibne dediği, ay ya banada bir şey yaparsa diye yaklaşmadığı, dokunmaktan korktuğunuz insanlar. çok kültürlü bir çocuktu, başarılıydı, iyi üniversitelerden birinden tam burs almıştı ve hatta bölümünde ilk 10 a girmişti ve bu yüzden ösym ona çeşitli maddi ödüller vermişti hoş gay olduğunu bilseydi belkide vermezdi o ödülleri ama onun tek istediği babasının onunla gurur duymasıydı. ama o gaydi, tam bir insan bile sayılmazdı değil mi? hastalıklıydı o. babası hiçbir zaman onunla gurur duymadı. onun gay olduğunu öğrendiği gün çocuğu ölmüştü onun için. ama içinde umut vardı hala ''düzeltebilirdi'' oğlunu bu ''hastalıktan'' kurtarabilirdi. psikologlara götürdü, doktorlara götürdü, evden dışarı çıkmasını yasakladı, onun hani sizin dalga geçtiğiniz türden olan renkli dar pantolonlarının hepsini yırtarak çöpe attı. hayatı kendi çocuğuna, hemde övgüyü, gurur duyulmayı bu kadar hakeden çocuğuna sadece cinsel tercihi herkes gibi olmadığı için işkenceye çevirdi. oysa babasına gerek yoktuki etrafında zaten yeterince aşağlık insan vardı hayatı zehir eden. yaşadığı şey zaten yeterince zordu ve evet dayanamadı o başarılı çocuk kendi odasında son verdi hayatına. neden çünkü gaydi o. hastaydı, insan bile değildi, iyi olmuştu hatta değil mi ölmesi? yaşamaya hakkı yoktu ibneydi çünkü o. babası iki kere evladını kaybetti belkide kendisi evladının katili oldu. şuan nasıl, ne hissediyor fikrim yok ben dostumu kaybettiğimden beri öfkeliyim ona, kızgınım suratını görmek istemiyorum ve utanıyorum o adamdan onun oğlundan utandığından belki bin kat daha fazla utanıyorum, insanlığından utanıyorum. türkiyede insan olmak bile zorken gay olmak dayanılır gibi değil di ve benim canım da dayanamamıştı. umarım şu an olduğu yerde mutludur. umarım affedebilmiştir ona bu yapılanları.

ülke şartlarında babaya ölüm haberi bile vermekten zor bir eylemdir. nitekim söylenildiğinde keşke ölseydin diyen babalar da mevcuttur.

eğer ki çok otoriter, sert bir babanız var ise cinsel yönelimlerinizi gizli tutar, hal ve hareketlerinizi bile ona göre ayarlarsınız. lakin bu o denli kolay bir şey değildir, bir süre babadan uzakta yaşam kurulup ''aman nolcak yeaa o istediği gibi düşünsün beni'' deseniz de içinizde tutmaktan sıkılır ve açmak isterseniz bunu ona. fakat bunun iki sonucu vardır; ya babanız bir süre üzülür ve alışmaya çalışır-ki bu babayı yerim ben- ya da benim oğlum yok artık der ve resti çeker. bu riski alamayan bir çok gay, mantık evliliği denilen olayın içine girer ve yine kendi gibi aile ve çevre baskısından bunalmış bir lezbiyen ya da biseksüel(ki bu evlilik orgy e doğru kayabilir) hatun ile oldukça sağlıksız göstermelik bir evlilik yapar. bu insanlar erkek erkeğe evlenebilme hayallerini dahi kurarken hem ülke şartları nedeniyle hem de ailelerini kaybetmemek adına bunu yaparlar ki bu bir insanoğlu için oldukça yıkıcı bir şeydir.

cinsel yönelimler, saklanabilecek sırlar değillerdir. hayatın tam merkezindedirler. henüz bir kaç yıl önce bir arkadaşımın anne babasının ayrıldığı haberini duydum, arkadaşıma sorduğumda aldığım cevap babasının bir erkek arkadaşı olduğuydu. yıllar önce bastırmaya çalıştığı duyguları nihayetinde su yüzüne çıktı, boyundan büyük çocuğu olduktan sona.

velhasıl kelam, eğer gay iseniz babaya ben gay oldum demek için çok beklemeyin. sonucu ne olursa olsun. ki bu sonuçlar arasında babanın alıştıktan sonra size tatlı tatlı bulaştığının olduğunu da unutmayın!*

edit: bir önceki entryden hareketle, keşke ölseydin diye rest çeken babadan da beteri, kendi elleriyle öldüreni de varmış. fakat hesaba katmadığı bir şey vardı ki, oğlu bir kere, kendi her gün ölüyor. nasıl bir düşünce yapısı hakim ki, çocuğum gay olmasın diye ölüm acısı bile çekilebiliyor.

(bkz: saçma sapan konuşma la)

ağızla söylenir.

(bkz: 11833)

görsel

babanın oğluna söylemsei daha zor olan eylemdir.

evlatlıktan red sebebi ile olur bu. Allah uzak tutsun bu durumu herkesten.

bazı toplumlarda yapılması çok zor iken, bazılarında ise çok çekinmeden, tedirginlik olmadan yapılabilecek eylemdir. mesela, dini bağları kuvvetli milletlerden olan bir baba bu durumu çok zor kabullenir, hatta muhtemelen kabullenemez. bu onun için inanılmaz derecede kötüdür. ancak tam zıttının olduğu toplumlar da hiç az değil. biraz kültürel, biraz dini, birazda kişisel özellikler belirliyor alınacak tepkiyi.

kısaca ben ibne oldum demektir.

Babadan babaya değişir.
Mesela baban buysa tepki vermez.

görsel