babasız büyüyen evlatlar

*yetimdirler. her zaman burukturlar. babalar gününü hiç sevmezler. okullarda acı ve ızdırap çekerler. bayramlarda öpecek bir baba eli bulamazlar. kısaca hayata 1-0 yenik başlarlar.

yetimdirler.*

ayakları üzerine basmayı erken öğrenmek zorunda kalmış, yaşından daha olgun olduğu gerçeğini sık sık duyan insandır. bir insan babası ölmeden, ayaklarının üzerine tam manada asla basamaz.

kız çocuğu ise çok insafsız olacağı kesin.

yetim insanlardır.

kız çocuğu ise, insafsız olur, her zaman sevgiye muhtaç olur, erkeklere sebepsiz yere hiç güvenmez.
erkek çocuğu ise, hayata farklı bir gözle bakmaya başlar. daha bir fedakar olur.

öyle zannedildigi gibi çocukken hissedilmez aslında.birde hatırlanmayacak yaşta vefat etmiş ise.. birde sizden büyük kardeşleriniz var ise acısı az hissedilir. fakat yaş kemale erince, zorluk anında herkesin babasına koşup derdini anlatıp, nasihatlarını alınca, işte o zaman koyuyor evlada, o zaman mezarının başında oluk oluk akıyor göz yaşları, her ne kadar sizde artık baba olsanızda bir babaya duyulan ihtiyacı kocaman adam olunca anlıyor insan babasızlıgın zorlugunu.arkadaşlarınızın kocaman adam oldun yenimi anladın babasızlıgı aglama çocuklarıda aglatacaksın demeleri yokmu. oysa orada ben zaten çocugum.