bugün

Dünya'nın en saçma durumlarından bir tanesi.
Konuşup bir şeyler paylaştığınız insanla tartışırsınız, karşılıklı laf sokarsınız, fikirlerinizi söylersiniz, aranız limoni olur.
aradan bir kaç gün geçince onla konuşmaktan çok zevk aldığınızı da fark edersiniz. sonra bare özrü ben dileyeyim de tekrar konuşalım dersiniz, her ne kadar suçlu her iki taraf da olsa, özrünüzü dilersiniz,
tamam problem yok aramızda der karşıdaki. Kendi hatasının farkına da varmaz ve geçiştirir.

Sonra konuşmaya çalışırsın, yazdığı şey bu olur.: "Aramızda bir sorun yok ama konuşmayalım"
Aramızda bir sorun yoksa neden konuşmuyoruz? Konuşmuyorsak aramızda bir sorun yok mu? Neden konuşup aramızdaki sorunu çözmek yerine kendi kabuğumuza çekilip yaşıyoruz?

Sanki yapmacık yapmacık davranıp hakkında düşündüğü şeyleri yüzüne söyleyemeyen insanlarla daha samimi ve yakın bir ilişki kurabileceksin. Sanki sorunlarını susunca daha rahat çözebileceksin.
Bir cok defa karsilastigim durumdur. Kendisini vazgecilmez sanan egosu tavan yapan insanlar boyle davranir. Etrafindaki sahte yuzlu insanlarin onlari pohpohlamasina alismistir. Yapay mutluluk yasamaktadir.
artık elden bir şey gelmeyeceğini anladığın durumdur. kendini bıçaklayasın gelir.