bugün

Az önce bbcbişeyde izlediğim dayanamayıp belgeseli kapatmama neden olan olay.
Bir ana kaplan var ki öyle cefakar öyle fedakar. Çocuklarına öyle güzel bakıyo öyle seviyo. Çocuğu için kaç metrelik timsahla kapıştı ya daha ne olsun. Sonra ne mi oldu o bebeler büyüdüler. Bi tane şirret bi kızı var yook illa bu arazi benim olcak diye anasına bi dayılandı yazık kadın hiç ağzını bile açmadı peki kızım dedi başını aldı gitti. Ulan koca hindistan ormanı neyine yetmiyo gözünü toprak doyursun be ananı yerinden yurdundan ettin. Sonra yaşlı kadın vurdu kendini yollara ee nerde o gençliği gitmiş bitmiş hepsini çocuklarına adamış tabi. Sonra bulup buluşturuyo bişekilde kocaman geyikleri getiriyo sofraya, peki ne olsa beğenirsiniz bu sefer de serseri oğlu geliyo bu geyik benim yapıyo. Kadın yapma etme oğlum bak ikimizi de doyurur bu, oğlan yooook illah hepsini ben yiyecem sen git. Zıkkımın kökünü ye itoğluit. Bi de yetmiyomuş gibi anasına pençe kaldırıyo üstüne yürüyo. Belgeseli anlatan adam bile gözyaşlarına boğuldu yazık o kadının çilesine. Hala elim ayağım titriyo sinirlerim bozuldu.
görsel

taş olmuştur hayırsız.
evlattır atsan atılmaz satsan satılmaz. kirpi bile yavrusunu pamuğum diye severmiş ana yüreği ağzına pençeyi vurup terbiye etmeye müsaade etmiyor işte..