annenin odayı toplaması

aradığınız hiçbirşeyi yerinde bulamamanıza sebebiyet verecek olan durumdur.
okula geç kalmışsınızdır, bir hışım içinde ordan oraya savrulurken, düzenli ama aradığınız hiçbirşeyin bulunamadığı bir oda tımarhaneden farksız gelir.

(bkz: bırak dağınık kalsın)

her topladığı cisim için üç farklı küfür sekiz farklı beddua edebilenleri için: bırak dağınık kalsın

"-anne ne yaptın ya, her şeyin yeri değişmiş.
+çöp ev olmuş vallahi, biraz daha girmeseydim odana belediye basacaktı evi.
-uykusuz takvimime ne oldu?
+he onu attım ben, bak çöpte.
-neden ya, niçin? ben onu ne kadar aradım uff anne ya
+kocaman oldu halen daha çizgi romanlarla uğraşıyo, şirinleride as bari duvara."

(bkz: based on a true story)

10 senedir hasret kaldığım şeydir.

özlenendir...

(bkz: aradığın şeyi bulamamak)

'annecim dokunma hiçbir şeye, ben dersten sonra direk eve gelip halledicem. elleme gözünü seveyim' demenizin ardından annenin bunu yanlış anlayıp odaya dalması ve odayı toplaması(!) durumu.

bütün notlar, kitaplar ve dağınıklıktaki düzen yok olup gitmiştir. anneee hede nerde? dediğinde felsefi cevaplar verip, dumur eder: nerde bıraktıysan ordadır. sanırsın ki odayı toplarken mantık kitabını da okuyuvermiş.

bi de, kocaman oldun odanı hala ben topluyorum diye triplere girmez mi? ne toplaması anne, ne toplaması? resmen düzenimi bozmuşsun anne.

her seferinde karmaşık duygular yaşamama sebep olan durum. görmemesi gereken bi şeyler buldu mu endişesi bi yandan, acaba yatağımın altı ne kadar kirliydi, yastığımda çok mu salya izi vardı düşünceleri diğer taraftan, kendimce bi mantıkla düzenlediğim eşyaların yerini oynattığını gördüğümde her birinin aklımdan çıkıp çıldırmam da cabası...

tam olarak toplamak değildir odama girdiği an gördüğü tertipsizliğe dayanamayarak bana göre toplu olan herşeyi yere atıp sonrada bunları topla deyip benim gene eski şekline getirmemle tekrarlanan olay.

aile bireylerini zamanında öyle bir terbiye etmiştir ki, onun toplamasına gerek kalmadan kendimiz toplamış oluruz odaları. küçükken okuldan gelince çantayı ortaya koyarsak, bunun burda ne işi var diye çantayı yere çalar, dökülenleri toplattırırdı, ordan kaldı sanırım bu düzen.

hayatımda hiç bi zaman en küçük yaşam alanımı dahi benden başka biri düzenli olarak toplamadı. öpülüpte başa koyulası durumdur. bilmediğin şeylerin özlemi bazen hissedilmez bazen daha ağır...
(bkz: dertler derya olmuş)

akabinde toplu kalma süresi 5 dakika süren olaydır.

aradığın hiç bişer şeyi yerinde bulamamaktır.
odanın evrim geçirmiş halidir.
annenin toplması 5, benimki 1 saat süren olaydır.

Allah razı olsundur.

kendi tembelliğine, dağınıklığına bakmayıp da annenin o kadar iş güç arasında evladının ortalığı bok götüren odasını toplamasına laf edenleri de nankörlükle suçluyorum. çünkü o iyilik yaramayan, kıymet bilmeyen insandır. o günleri daha çooook arayacaktır...

evet allah razı olsundur. bugün aceleyle evden çıkmıştım kıyafet ararken dolabı da darma dağan ettim. eve geldiğimde can sıkıntısıyla odaya girdim bir de baktım ki mis gibi etraf canım annem benim hem kızar hem toplar böyle içine sinmez hiç kıyamaz. sonrasında bize düşen görev de gidilip yanaklarından öpülerek yalakalık yapmaktır.*

kullanılan her şeyi alıp, ulaşamayacağın yerlere koyması. Hayatını zorlaştırması. Yahu o şeyleri her gün kullandığım için en fazla 1 kol uzağımda, üst üste bile gelse kolay ulaşılacak şekilde durması çok daha önemli. Daha diyemiyorum, aslında tek önemi bu. BIRAKın dağınık kalsın ya!

Oda toplamasını bile beceremeyen kişiler var insan şaşırıyor.