annem ve kuslar

Sennur Sezer'in 1946 Türkiye'sinde bir annenin çocuğunun hastalığına karşı verdiği mücadeleyi anlatan şiiridir.

hiç düşünmemişiz annemin resmini kuşlarla çekmeyi
kedileriyle de çekmedik ya
resimsiz kaldı saksıları, çiçekleri
annem de erkenden gitti
o yıl çok soğuktu
1946/47 Eskişehir
savaş bitmiş miydi?
kardeşim olacaktı biliyordum
annem zayıftı dal gibi
ben öksürüyordum
tavuklarımız yoktu
anlamam sanıyorlardı
et demişti doktor
her gün
şehrin dışındaydık
yollar karlıydı
odaya kapan kuruluydu
kar yağıyordu eleğin üzerine pencereden
kuşlar zayıftı, açtı
çok soğuk vardı
o kış her gün çorbayla beyaz etler pişirdi annem
bak tavuk yaptım kızıma
sertti, tuzsuzdu lokmalar
yağsızdı
anneler istemezse yutulmazdı
yıllarca kuş besledi annem
ödemek için bir kıs ölenleri
ne ben söyledim tuzağı gördüğümü
ne o sezdi
bir oyunu sürdürdük o yıldan konuşurken
kardeşim doğmuştu hani
hiç düşünmemişiz annemin resmini kuşlara bakarken çekmeyi...