bugün

Ankara'da anısı olan yerlerdir.

bahçeli- mizan-sen
çankaya- eski yeni
emek apartmanı/a blok ön giriş.
7. cadde
tunali hilmi caddesi
dikmen.

(bkz: ankaranın dikmeni bir daha gelirsem)
Aştidir o yer.
aşti.. lades..
inn pub. ah ulan ah.

bir de nefes var ki yaramı deşmeyin dostlar.
anıtkabir.
tren garı
ovacigin gozden irak tenha koseleri.
(bkz: ovacik)
beştepe.
siyahi köprüsü üstü/altı.

edit: kafa gitmiş sıhhiye olacak orası. entrinin anısına dokunmuyorum.
cebeci tren durağı. para olmadığı için kızılay'dan cebeci'ye yürür ve trene en arka vagona binerdim. çünkü biletçi genelde kurtuluş durağında bir öndeki vagona geçtiği için para vermeden eve varmış olurdum. tabi ki mecbur kaldığım için yapardım böyle bir şeyi.
Yahya Kemal ben ankara'nın en çok istanbul'a dönüşünü sevdim sözü ile destekli,
(bkz: aşti).
konur sokak.
gazi mah, emek, aşti, bayındır sokak, gazi çiftlik lisesi bahçesindeki çam ağacı altı, kızılay, aşti.
yüksel, konur, sakarya, bahçelievler metro girişi...
arjantin caddesi.
çankaya. az daha altıma sıçıyordum orada amk, buzda kaya kaya tuvalete yetişmiştim; trafik falan kilit...
Eski sevgilim için, günübirlik sabahın beşinde, gece kollarını henüz yeni güneşe bırakırken; yollara düşerek gittiğim şehir. Sevdanın bu kadar gözü pek kılması insanı, mucizeden öte olmasa gerek.
karanfil ve konur sokak ikilisi. istanbul'un istiklal caddesine benzetiyorlar. yok daha neler.
(bkz: yavaş gelin)