amerika iyi olsaydi

entry 7

barış pirhasan ın anlatı şiiri.

subotitsa alçak geniş evler taştan tahtadan
sırtında kargılar oklar zıpkınlarla boğa gibi
geldim buraya sakin oturuyorum yanımda ines
karşımda yelena on sekiz ve on altı, küçük yeğen şaban on,erol on altı
ines müslüman ve yönetmen olacak domuz yemiyor
şaban çiziyormuş onun derdi sinema
erol oyuncu olacakmış oskar istiyor
yelena sırp, güzel iskeletiyle
oyuncularını bekleyen bir sahne
sahnesini bekleyen bir salon
boş koltuklar cinlerin düğünü var içinde
alnında sivilceler
erimiş demir var göğüs kafesinde
öpücükleri var yeni çıkmış yüksek fırından
pehlivan dondurmacısının karşısında mc donald's

amerika iyi olsaydı mc donald's
bir ümit zinciri olurdu dünyayı saran
ağaçlar kesilmezdi istanbul da
karakollar kapanır birer yazı konurdu kapılarına
'' çalmayın.. öldürmeyin..esrar için unutamadıysanız''
ben şimdi seninle esrar içiyor olurdum
dumanımız ulaşırdı afrika ya
eline dokunur ve anlardım bir dokunuşta
geri geri çekilip bırakırdım başbaşa bizi

amerika iyi olsaydı sular kirlenmezdi
küsmezdi bana canım balıklar
obur sözü sözlüklerde kalır çürürdü
bir dilim ekmekle doyururdu mürüdini
vatikan da oturan
bir damla gözyaşı yeterdi derdini anlatmaya
sen müzik dinlerken ben uyurdum
amerika iyi olsaydı
kimse unutmazdı duasını
kimi bir resme dönerdi yüzünü
ben se sana

amerika kötü kusuyor dünyanın üstüne
yiyip sindiremediği ne varsa
artık delirmiş amerika
amerika iyi olsaydı
genlerimiz burkulmazdı böyle
böyle sinirli olmazdı iş adamları
casuslar ve vergi adamları
böyle kaskatı sınırlar erken uyarı sistemleri kapalı kapılar
mezbahalar bile kapatılır
hayvanlar uzun bir uykuya yatardı
yoksullar ev bulmuş gibi olurlardı
sen benim yanımda olurdun şimdi
bacaklarının arasında uyurdu aşktan her anlayan.