allah a inanmak ama güvenmemek

tam olarak inançını tamamlıyamamıştır. çünkü inanmak güveni beraberinde getirir.

mantıklıdır. allah'ın olma ihtimali %50, yazı tura misali. inanmak bir seçim oluyor haliyle.

peki ama güvenmek bir seçim midir? bunun için elimizdeki verileri kullanmalıyız. eğer ki toplumda inançlı olan kesime bir göz atarsak, çoğunlukla fakirlerin daha inançlı, zenginlerin, halivakti yerinde olanların, eğitimlilerin daha inançsız olduklarını görebiliriz. şimdi galeyana gelip, ne yani her parası olan inançsız mı oluyor, her eğitim alan dinden mi çıkıyor demeyin. tabiki hepsini kastetmiyoruz. istisnalar kaideyi bozmaz derler. bu da o hesap. çoğunluğa bakılırsa haklı olduğum görülebilir.

eğer allah kendisine inananlara yardım elini uzatmıyorsa ona nasıl güvenebiliriz? gün itibariyle arap ülkelerinde devrimler oluyor, savaşlar çıkıyor, insanlar ölüyor. filinstin gibi yerlerde yıllardır devam ediyor ölümler. peki ama allah neden müdahale etmiyor? müdahaleyi tanrı'ya yada god'a mı bırakıyor allah? yoksa zeus'u mu bekliyor? (ne söylediğimin farkındayım, gelip de bana zeus yoktur, god yoktur, tanrı yoktur, hepsi bir tanedir ve aynı şeydir demeyin)

aşkı büyük olanın, imtihanı da büyük olur.
tarihte o "allah dostu" dediğimiz zatların ne sıkıntılar çektiğini biliyoruz.
insanın başına en ufak musibet gelince, daha kötüsü olmadığı için şükredeceğine, küfrediyor.
bu yanlış. çünkü allah insanı dünyaya cenneti yaşamak için göndermedi. zorluklara katlanıp, imtihanı geçmesi için gönderdi.

hayır da ondan, şer de ondan. yani kadere inanmak. bu da imanın şartıdır.
insan buna inanmıyorsa, imanını sorgulasın.

"nârı da hoş, nuru da hoş" demişler.

edit: imla

--spoiler--
“öyle insanlar vardır ki allah’a, sırf bir hesaba binaen, imanla küfrün arasında bir yerde ibadet eder. şayet umduğu faydayı elde ederse onunla huzur bulup sevinir, eğer bir sıkıntı ve imtihana mâruz kalırsa yüzüstü dönüverir. dünyayı da âhireti de kaybeder. işte besbelli olan hüsran budur.”(hac, 22/11
--spoiler--
(bkz: tevekkül)

dünyadaki adaletsizlikleri görünce yaşanan şey. varsa bile güvenmek çok zor. dindarsan eğer çile çekersin, yalvarırsın ama duymaz. dinle alakası olmayanların sürdürdüğü yaşama bakarak da tüm güvenini kaybedersin.

hem mübarek ramazan da, hem de bayram da, o kadar dua ettik milletçe: "allah ım ülkemizi ve müslümanları koru, ülkemizin birliğine, bütünlüğüne, huzurumuza kast edeceklerin şerrinden koru, onlara tez zamanda cezalarını ver, islam coğrafyasındaki zulumlere son ver, sana gönülden inananların yüzünü kara çıkarma, senin büyüklüğüne sığınıyoruz, sana inanıyor ve güveniyoruz, vs vs vs..."

biz bu duaları sadece bu ramazan ayında değil, senelerdir senelerdir okuyoruz, ama sonuç ortada.

müslüman ülkelerde kan, gözyaşı, zulumün durduğu yok, bizim memeleketteki terör belasının gittiği yok, son yaşadığımız olay (bkz: 20 ağustos 2012 gaziantep saldırısı) mübarek ramazan bayramında oluyor, eee?

ne zaman bitecek bu zulumler, ne zaman bitecek bu kavgalar, ne zaman bitecek bu huzursuzluk, ölünce cennete gidince değil mi? dünyada bitmedikten sonra ölünce cennette yaşasam ne olur yaşamasam ne olur.

dünyanın en güçlü ülkeleri, nufusunun çoğunluğu hristiyan olan ve allah a bizim kadar bağlı olmayan abd, rusya ve avrupa birliği, dünyanın en huzurlu ülkelerinin bulunduğu coğrafya nufusunun çoğunun ateist olduğu iskandinavya icoğrafyası, teknolojik olarak en gelişen ülkeler yine allah a değil kendi kafalarında oluşturdukları putlara tapan japonya, kore, çin ve o bölgedeki ülkeler,

eee islam coğrafyasına bakın en fazla allah diyen en fazla inanan insanlardan oluşmasına rağmen kan, gözyaşı, huzursuzluk, kandırılmışlık, az evvel yukarıda saydığım ülkelerin elinde oyuncak olmuşluk, birbirine düşmüşlük, kin nefret dolu.

daha fazla yazmak istiyorum da, neyse...

(edit not: ben bunları ölüp öteki tarafa gittiğimde allah ın ve meleklerin karşısında da söyleyecem, o güne kadar ömrüm ne kadarsa yaşayıp elimden geldiği kadar (ne kadar gelebilirse artık) bu yanlışların düzelmesi için uğraşıp, yine allah a ve islama inanarak o ölüm gününe kadar, o ölüm günü geldiğinde o huzura çıktığımda söylemek istiyorum, tabi söyletirlerse, nasılolsa cehenneme gideceğim garanti, gider ayak saydırıp gerçekleri yüzlerine vurmak istiyorum...)

nankörlük.

terbiyesizlik.

amerika müslüman ülkelere bacak omza yaparken doğru olanı yapan kişidir.

amerika hep güçlü ıraktır, filistin'dir hep mağlub. var bunda bir iş.

direk aklıma gelen şey; çarpılma sebebidir.

Allah'in varlığını kabul etmek durumdayiz. Ama ben şahsen güvenmiyorum çünkü hep yarı yolda bıraktı beni. Artık ona güvenerek iş yapmıyorum.

bir beyinsiz düşüncesidir.
(bkz: yemek yemek ama sıçmamak)

olmayan şeye neden güveneyim amk?

eksileyin ulan.

olabilir babanın var olduğuna inanıyorsun ama ona güvenmeye bilirsin. sonuçta tanrının neyi neden yaptığını kimse bilmiyor. yarın bir gün kafası attı veya canı sıkıldı. kararından döndü kim ne diyebilir? sonuçta keyif onun istediğine istediği şeyi yapabilir.