alçılı kolun üstüne bir kez değil defalarca düşme hadisesi. 6 yaşında başıma gelmişti. asgari 2-3 kez düşerdim üzerine. ilk başta bağırır ağlar inlerdim sonrasında ise hiç bir şey olmamış gibi yoluma devam eder mutlu mesut oyunuma ederdim. şimdi düşünüyorum da ne irade varmış be. çelik gibi mübarek. şimdi anasını satayım ottan boktan nem kapıyorum. pencere açık kalıyor ertesi gün nezle oluyorum. ne günlerdi be.
aynı yere birden fazla yıldırım dusmesi gibidir.*
cenabetlikten başka bişey değildir kanımca.