akla gelince sigara yaktıran insan

akciğere çalışır. ismini, cismini, resmini unuttuğunu düşünürken ve öyle içine göme göme yasarken siyah bir cümle gibi akla düşer. ne olduğunu bilmezsin, göremez, duyamaz ve konuşamazsın. aklına her geldiğinde efkarlara sürüm sürüm sürükler. sanki biri düğmeye basar, aynı anda sigaranı yakar ve başlar onu düşünme ayinleri duman altında. fakat ne düşüneceğini bilmezsin. aklın bomboştur. sadece içine düşmüş bir gölge halinde dolaşırken gözlerinin önünde şarkılara dayarsın başını. günden güne eksilirken sülyeti küllüğe bastığın bilmem kaçıncı isyan olarak izmarite dönüşür. horoz çöplükte, kuşlar dallarda, o bir nefes sigarada içimizde kaybolur.