ailenize kızma sebebiniz

beni var etmeleri. kendileri sağlıklı bir çocuk yetiştirecek yetkinlikte insan değiller. gerçi sağlıklı yetiştirilme diye bir şey olduğuna inanmıyorum. en azından travmasız bir çocukluğum olsaydı. son iki yıldır kendimdeyim. gerisi çöp. bazen ablamla konuşuyoruz daha da kötü olabilirdi diyor. hayır kendini en kötüyle kıyaslayıp yanlışı azaltamazsın. yanlış yanlıştır. beni var ettikleri ve köşedeki unutulmuş ayda bir solmaya yakın su verilen bitki gibi bir başıma bıraktıkları için onları ciddiye alamıyor ve saygı duyamıyorum.

Beni dünyaya getirmeleri.

Pu amk.

kimisi için bulunan, kimisi için bulunmayan sebeptir.
şahsen insanlarla yaşadığım ve sadece depresyonla öfkemin giderek artmasını sağlayan tecrübeler bütününden sonra ailemin sevgi ve desteği olmasaydı ne yapardım ? cidden bilemiyorum.

Aşırı ilgili ve merhametli olmaları.

Hiç kızmadım kader deyip geçtim.