bugün

hayatı boyunca her zaman birilerinin arkasına saklanmış, hiç bir zaman kendi fikri olmamış, düşündüğünün tersine bir yorum gördüğünde ''bubaaaaa bubaaaaa bana laf soylediler bubaaa bubaaa'' diye odasına koşar adımla çıkmış, yatagına yüzü koyun atlayarak hıçkırıklara boğulmuş, kendi fikirleriyle başkalarını düzeltmek dogrularını anlatmak yerine ''seni abime dövdürürüm'' demiş, hayatında bir bok olamamış kişinin sözlüklerle tanışması yazar olması akabinde beğenmediği fikirleri görmesi eksi vermesi.

burası normal asıl anormal olan geliyor..

bu beğenmediği entry'yi gordükten sonra bilgisayar başında kıpkırmızı olan, sinirden çatylayan ama karşı bir fikir sunamayan cünkü yazılmış olan fikrin dogru olduğunu bilen ama yinede hoşuna gitmeyen, sonrasında o beğenmediği entry'i yazan yazarın kişisel sayfasını açan, daha once yazdığı bütün entry'leri büyük bri zevkle eksileyen aklınca ''ona haddini bildirdim'' diye düsünmesi ve seovi olması.

yani hayatta adam olamadım bari seovi olayım o da bir sıfat diye düsünmesi..

sıfatını...