bugün

niccolo machiavelli'ye ait olan ve adalet kavramina iliskin sozdur.
tarihi kazananlar yazar tarzı bir sözdür.
güçlüler için kaybetmeye yer yoktur.
"ilahi adalet" dışında, insan yapımı kurallarla yürütülen hukuka bakıldığında doğru gibi görünen bir sözdür.
adalet adil midir? dedirten söz...
adalet atasaydan yanadır gibi bir cümleye çekilmesi muhtemel cümle.
(bkz: napolyon ne demiş para para para)
adalete dayanamayan kuvvet zalim, kuvvete dayanamayan adalet acizdir.
(bkz: adalet derken)
(bkz: çok sözü edilen ama görülemeyen şeyler)
mahkeme, polis, asker, hapishane gibi devletin otoritesini saglamak icin kullandıgı butun kurumlar muhalifleri susturmak icin yapılmıslardır. polisin, askerin, mahkemenin devletin rejimini ve iktidarın gucunu korumaya yonelik davranısları esasıyla bundandır.

bir devlete gore kendi burokrasisi kutsalsa, kendisini degistirmek isteyen muhalifleri ( cogu azınlıktır) ezip gecerek susturmayı tercih eder. bir rejim kendisini degistirmek icin yapılan her hareketi ( bu hareketler cogunlukla halkın icinden gelir), kendisini yok etmeye calısan dusman olarak tanımlar. bunu yaparken ilk olarak hukuki ustunlugunu kullanır. muhalifleri yasadısı davranmakla, anarsi ve teror ortamını dogurmakla suclar. boylece muhalifleri susturur, susturamazsa suclu durumuna dusurur. suclu durumuna dusurdugu muhalifleri ezmek icin silah gucune, yani askere ve polise dayanır. eger muhalifleri oldurmezse mahkemelere cıkartır, hapishanelerde surundurur.