acıyı ve ölümü bizim kılmak

carlos fuentes'in deri değiştirmek isimli kitabında geçen bir cümle.

"herşeyi insancılaştırmak isteği. Acıyı ve ölümü bizim kılmak. adlarını vermek ve onları görmek; sahip olabildiğimiz şeyler olabilsinler diye."

son derece sarsıcı bu satırlarda hissettiğimiz, deneyimlediğimiz acının bizim olmadığından bahsediyor. dahası o ölüm ve acının bir nesne veya mucidi olduğumuz bir icat halini alma arzusu var. peki ölümü insan keşfetseydi, onu deneyimlemek ister miydi? veya ölüme aşk ismi verilseydi? görünmez olan ölüm bizde açığa çıkıyor ama bir nesne olarak değil. tam tersi öznesi oluyor susturduğu bedenin...