bugün

ahmet telli şiiri;

acının tutanakçısıyım
anlatıp dururum aşkları
ayrılıkları ve o destan
yalnızlığını ömrümüzün

göçebe, Gezgin ve Aylak
biri miydim aklıma gelmedi
bir çingeneyle bir bilici
hep aynı şeydi bildiğim

ve serseriliğimdi aşklar
bir masalcıydım belki de
yaşadım o büyük serüvenleri
yolculuklar tarihimdi benim

acılar yaşanıyordu yurdumda
peşpeşe yakılıyordu kentler
bense hep oralardaydım
daha yangın başlamadan önce.
(bkz: tut bakayım)
hangimiz zaman zaman acının suç ortağı olmuyoruz ki bileğimizde yaralı kelepçelerle gülüyoruz gözyaşlarımıza.