çocuk yetiştirmeyi bilmeyen aile

benim ailem ve aramızdaki milyonların aileleri.

sürekli baskıyla sürekli kıyasla ve sürekli başarılı olması için çocuğa baskı yapmak.

cebine para koyup okula gönderilen çocuğun başarılı olacağını düşünmek .
başka çocuklar başarılı olabilirken okulda işte sen neden başarılı olamazsın .Oysa Yediğin önünde yemediğin arkanda.

seni Kur'an kursuna gönderilen yazları Allah derler ama namaz kılarlar.
seni erken yatmaya teşvik ederler ama gece 3 e kadar odada gelen televizyon seslerini dinlersin.

hele bazıları doğrup sokağa atar.
hele bazıları sahip çıkmak nedir Bunu bilmez bir çocuk karnı toksa ve sağlıklıysa dersleri kötüyse aptal sanır.

kendimdeki bazı özellikleri aileme mal edip onları suçladığım çok oldu, üzerlerine düşen birçok şeyi yapmalarına rağmen. çocuk yetiştirmek konusunda çok cahilce, özensiz ve hatalı davranan aileler de vardır. ama araştırmalara göre bizim karakterimizin şekillenmesinde ailemizin ya da yetiştirilme tarzımızın pek etkisi yokmuş. olacağına varıyormuş her şey. bilirsiniz çocuklukta çeşitli zorluklarla karşılaşmış bireyler; sevgi, şefkat eksikliği çekenler; aksaklıklarla büyümüş insanlar kendi çocuklarına kendi karşılaştıklarını yaşatmayacaklarını hayal ederler, onları çok farklı yetiştireceklerini söylerler. ama işin gerçeği ne yapsalar da çocuğun özüne göre şekillenecek belli karakteristik özelliklerin ve bu özelliklerin getirdiği davranışların önüne geçemeyebilirler. bu da aslında biraz hayal kırıklığına uğratıyor insanı. tabi ki yine çocuğa ihtiyacı olan sevgiyi vermek, özen göstermek gerekiyor ancak bu yetmeyebilir. ve belli sorunların önüne geçemeyebilir. hem evin içinin yanı sıra çocuk dışarıda da birçok şey görüyor ve öğreniyor. çok beklentili olmamak lazım. üzerine düşeni yapıp akışına bırakmak en iyisi. bu konuyla ilgili ayrıntılı ve uzun bir metin burada;

https://eksisozluk.com/entry/46044438

hali hazırda bütün insanlar çocuk yetiştirmeyi bilmiyorlar zaten. çocuk sahibi olduktan sonra da çocuk yetiştirmeyi bilmeyen aileye dönüşüyorlar. burada mesele şu; çocuk yetiştirmeyi öğrenen aile ve öğrenemeyen aile olarak ikiye ayırmalıyız meseleyi. kimi insanlar çocuk sahibi olduktan sonra bir yandan kendisini de eğiterek çocuk konusunda bilgili olmaya başlarlar çocukla beraber eğitirler kendilerini. tabi burada kendi yaşadıkları çocukluğun da etkisi olur. (yaşadığı ve yaşayamadığı şeyler) istediğiniz kadar çocuk yetiştirme konusunda kitaplar okuyun, seminerlere gidin, uzman tavsiyeleri alın genel geçer konular dışında kendisine özgü bir karakteri olan bir çocuk olacağı için bazı formüller sizin çocuğunuzda işlemeyecektir. bu noktada da çocukla beraber kendinizi o çocuğa göre yetiştirip eğitmeniz gerekiyor. bunu da bilinçli ve eğitimli aileler yapmaya çalışıyorlar. bazıları da var ki bokunu çıkartabiliyorlar o ayrı.
çocuk yetiştirmeyi öğrenemeyen aileye gelecek olursak. burnunun dikine giden, öğrenmeye kapalı kendi bildiği yapan insanlardır maalesef. burada da çocukluklarında yaşadıklarının etkisi olabilir. yani yetiştirilme tarzı diyebiliriz. he aileden kötü yetiştirilmiş bir insan kendisini yetiştiremez mi? tabi ki yetiştirebilir.
işin özeti kimse çocuk yetiştirmeyi bilmez doğan çocukla beraber öğrenir tabii öğrenmek isterse!

bu ailenin en önemli özelliği bir veya iki çocukla kalmaz yapar üç beş tane.

Dünyaya çocuk getirmemesi gereken ailedir ancak yetiştirmeyi bilmeyen aileler genelde bunu düşünemeyenlerdir zaten.

rte ailesi çok şıMarık yetirştirdiler askere bile yollamadılar yahu erkek milleti askerde adam olur.

hiçbir aile bilmez.
o yüzden hepimizin travmaları, problemleri var. yok diyenin de var.
kimse beni kusursuz ailenin olduğuna inandıramaz.

insanların sürekli karıştırdığı durum.
Bir şekilde çiftleşip, çocuk yapabiliyor olmak sizin iyi bir ebeveyn olduğunuzu göstermez.
Hele 3 4 5 6 çocuk yapıp bununla övünmek aman aman diyeyim. Nihayetinde hayvanlar da çiftleşiyor, bitkilerde çiftleşiyor ve üreme olayı gerçekleşiyor. Fakat anne olabilmek, baba olabilmek bu çok başka birşey.
Saldım çayıra mevlam kayıra kafasındaki insanların, ilgisiz, sorumsuz, beceriksiz, yeteneksiz, zalim, merhametsiz, acımasız, kişiliksiz ve karaktersiz bir şekilde büyümesine izin verdikleri çocuklar bugün dünyanın anasını ağlatıyor.
Şuda bir gerçektir ki annelik ve babalık asla bitmez. He tamam artık bu çocuk oldu defolsun gitsin, hayatına baksın kafası çok yanlıştır.
Çünkü Bir insanın her yaşta anne ve babasına ihtiyacı vardır.

Her zaman söylüyorum çocuk sahibi olmanın da bir ehliyeti olacak.bir sınırı olacak, gerekli sınav ve testlerden geçecek.
Elbette ki bir ütopya.

Hiç kimse tam olarak çocuk yetiştirmeyi bilmez. Bu yüzden mükemmel anne- baba yoktur. Bakmayın siz instagram annelerine, işin iç yüzü öyle değil. sadece iyi ebeveynliğe, kendini gerçekleştirmiş, kişiliği oturmuş, mutlu, huzurlu bir insansanız yaklaşabiliyorsunuz. iyi niyetli, sevgi dolu olmanız yeterli aslında.buna rağmen Hatalar olacaktır, telafisi mümkündür.