kaybedecek hiçbir şey yok gibi hissetmek

sabah uyandığına havanın yeni yeni aydınlanmış olduğunu gördüğünde, yatağın sıcağını bırakıp gitmek zor geldiğinde, aklına seni bekleyen kimsenin gelmediğini anlamanla başlar bu his. bütün günü boş geçirirsin. her yaptığım kendim için diye bencilce yaşamaya çalışırsın. eylemlerimin sonucu sadece beni ilgilendirir kimsenin ne dediği umrumda değil diye düşünürsün. bugün, yarın için aldığın ve kenara koyduğun şey sadece senin kullanım alanlarına giren şeydir. telefonu az kullanmaya başlarsın. arayıp sormak istediğin insan kalmaz çünkü. değer verdiklerinin değerinin azaldığını farkedersin. yavaş yavaş yok olup gitmişlerdir hatta. sadece ertesi sabah erken uyanabilmek için uyursun. aynanın karşısına geçmenin tek nedeni kendini güzel hissedip motive olmaktan ibarettir. sevmek istediğin kimse yoktur. sevildiğini hissettiren kimse yoktur. ve sen yolda karşıdan karşıdan geçerken bunları düşünmekten etrafına bakınmazsın. tam o anda bi araba burnunun dibinde durur. ve sen korku harici saçma bi duygu hissederek gülümsersin işte o kaybedecek hiçbir şey yok gibi hissetmektir. kim bilir belki yolun krşısında bizi bekleyini görmediğimiz için.