yaşamak istemeyen birisinin itirafları

hayattan yoruldum.artık umutla bakacak bir yanım kalmadı.çünkü ben ne zaman umutlansam ne zaman birşeylerin iyiye gideceğini düşünsem -şans'a inanmayan ben-,hep tersliklerle karşılaşıyorum. yada öyle hissediyorum. ne farkeder?
zaten herşey hissetmek değil mi. kulağımda mp4 playerımla sokaklarda dolaşıyorum. etrafa bakıyorum. oysaki ben,
böyle miydim? artık yazmaktan bile sıkıldığım anlardayım.yalnızlığın en derin noktasına sanki ben,yavaş yavaş
iniyorum.