bugün

birdamlaumut

biraz pesimistçe...
üzerine az da depresyon serpilmiş...
adındaki bir damla umudu bir süngere damlatıp sıkoç bırayt reklamındaki gibi o bir damlayla bütün bu olumsuzlukları silebilecek kadar da güçlü durabilen biri.
aslında onda umut bir kova ama dedim ya pesimistçe... hep kötüye yoruyor kendini.
bardağın dolu tarafını gösteriyorum "bardak nerde la?" diyo.
kızamıyorsunuz. sevdiriyor kendisini.
gidemiyorsunuz da. alıştırıyor.
küsseniz bile barışmak için gidince "haydi yoluna" demiyor gurur yapmıyor. beklemediğiniz bir yumuşak tavır ile baş ile selam edip "derhudar ol yeğenim" der gibi kabul ediyor dergahına. ve ben... şu satırımdan sonra saçmalaya başladığımı farkedip bu bol üç noktalı yazımı bitiriyorum.
seviyoruz kendisini. eksik olmasın. hemen iyileşsin keyfi yerine gelsin ve bana pizza ısmarlasın.*