annesi hapse girince kendini asan öss mağduru

içim acıyor...

neresinden tutsan elinde kalıyor, yürek dayanmıyor bu haberlere.

bir ana var çocuğunun geleceği için çalışıyor çabalıyor, sırf dersane masraflarını karşılamak için gece gündüz demeden çalışıyor. umutları var belki; ilerde okumuş yazmış büyük adam olacak, doktor olmasını istiyor belki yaşlanınca hastalandığında kendisine bakacak bir evlat tüm hayali. belki bu çocuk kendisi gibi yaşamayacak, bir sonraki öğün sofrada ne olacak diye düşünmeyecek, rahat bir yaşamı olacak memeleketine faydalı olacak. gururdan göğüsleri kabaracak bu anacığın. katlanıyor durmaksızın çalışmaya sırf bu mesut günleri görebilmek için.

bir çocuk var, daha hayatının baharında. önünde dişlerini bileyen canavar edasındaki bir sınav var. aklına gelince bu lanet sınav dizlerinin bağı çözülüyor, anasının isteklerini yerine getirip onu mutlu etmek hayattaki tek amacı. uyumuyor mesela; sabahlara kadar çalışıyor. hani doktor olacak ya, hani anasına bakacak ya. boynuz kulağı geçmeli diyor içinden, büyük adam olma hayalleri sınırsız. dersaneye gitmesi için çalışan anneye bakıyor daha bir hırslanıyor.

o yaşta bir çocuğun kaldıramayacağı kadar ağır bir yük...

adalet var öteki tarafta. herkese eşit olması gereken. vicdanını mahkeme kapılarının dışında bırakması gereken adalet.

belki de en önemlisi; bu güzelim insanları acımasız yaşamın gerçekleriyle yüzyüze bırakan, bir gencin intiharına, bir annenin kahrolmasına sebep olan maddi sıkıntı, hayat gailesi. lanet olasıca para olmayınca okuyamayan ve hatta canına kıyan bir öğrencinin dramı çıkıyor sonra.

göğsüm daraldı. kimi suçlayım, ne diyeyim bilemiyorum artık...