mezuniyet

hayatın "ekmek aslanın ağzında" olan kısmının başladığı andır. Nedense herkes size daha bi büyümüşsünüz gibi bakar * tası tarağı toplayıp anne karnına dönmek isteyen çocuklar gibi kaça kaça okula gidesiniz gelebilir.* Birden ders dinleme şevki dolar içinize. Hocanızın yanına gidip "hocam meğer ben anlamamışım şööyle baştan bi tekrar eder misiniz?" diyesiniz, kapısında yatasınız gelebilir. diğer öğrenciler size "hababam sınıfında ayakta duran elemanlara gülen çocuk" gibi görünür. siniriniz bozulur... kendinizi bütün kaleleriniz zapt edilmiş, bütün tersanelerinize girilmiş, bütün ordularınız dağıtılmış ve her köşeniz bilfiil işgâl edilmiş hissedebilirsiniz... Ey Türk istikbalinin evlâdı! işte, bu ahval ve şerait içinde dahi, vazifen; geleceğini kurtarmaktır... Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asîl kanda, mevcuttur... * *

En "özlemem" diyen insanların bile özlediği öğrencilik yıllarına vedadır. Başta güzel gelebilir * sonrası... efkardır... feci bir özlemdir... tatlı bir gülümsemeden sonra dolan gözlerdir...