ister yalan deyin ister doğru ölüm geldi

15.08.2009
bugün arkadaşlarınız sizi ziyarete gelecek. biraz üzgün, biraz mutlu bir şekilde bekliyorsunuz. ve geliyorlar, hepsinin yüzünde zor da olsa bir tebessüm var, hepsine önceden söylenmiş arkadaşınızı üzebilecek konularda konuşmayın diye. kardeşim dediğiniz, onu bir kardeş gibi sevdiğiniz arkadaşınız bile iki kelimeyi bir araya getirmeye zorlanıyordu. hepsinin ne düşündüğünü tahmin edebiliyorsunuz. hepsi ağzınızdan çıkacak söze bakıyorlar. pür dikkat gözleri sizde. şapkanıza bakıyorlar. merak ediyorlar, nasıl oldu diye. siz de çıkartıyorsunuz şapkanızı. ve olay o anda bitiyor. hepsi gözlerini farklı yerlere çeviriyor. neden? yok cevabı. onları zorlamıyorsunuz, onlara eskisi gibi olmalarını söylüyorsunuz, beni üzmekten korkmayın diyorsunuz. ama onlar konuşmuyorlar, konuşsalarda komik olaylardan bahsediyorlar. bağırıyorsunuz onlara, samimi olmalarını istiyorsunuz. onlara gitmelerini söylüyorsunuz. sırtınızı bir kez daha çeviriyorsunuz ve ağlıyorsunuz. karanlık, kapkaranlık odanızda yine tek başınasınız. bunun böyle olmasını siz istediniz. birilerini yine bekliyorsunuz. ama onda da artık umudunuz kalmıyor. ve yine ölüme evet diyorsunuz. birini üzmek bu kadar kolay işte, sevdiklerinizi kendinizden uzaklaştırıyorsunuz. böyle mutlu olabileceğinizi düşünüyorsunuz.yine ay güzelliğini gösteriyor siz de merak ediyorsunuz. acaba bana da birgün kapkaranlık gecelerime böylesine güzelliğiyle ışıldayan ay doğacak mı diye. ve zorla da olsa uykuya dalıyorsunuz.