farabi

islam felsefesinin babasıdır. insanın, gerçeğe varabilmek için mutlak surette dış âlemle ilgisini keserek manevî âlemini arındırabileceğini, aşk'ın ise, felsefede işte böyle bir ifadenin gerçekleşmesinde yardımcı etken olacağını savunmuştur. ona göre aşk, insan benliğinin geçici bir eylemi değil, bütünüyle gerçeğe, yani tanrıya bağlanmaktır.
evrenin tümünü kavramak isteyen bir kişi, önce insana bakmalıdır. çünkü bütünüyle varlık kavramı ruhta belirmiştir. tanrı, varlıkların en büyüğü ve en son kademesidir. bütün insanlık onun özünde birleşmektedir. varlığı başka varlıklarla kıyaslanmayacak kadar mükemmeldir. akıl, tanrının özünden gelir. ahlâkın temeli ise bilgidir.