hayatta cevrim disi olmak

kimse ile diyaloga gecmemek istersiniz. duvarlar üstünüze üstünüze gelmekte sizse kimse ile görüşmek istememektesinizdir. devekuşunun kuma kafasını gömmesine benzer hayatta çevrimdışı olmak. hayat sizden bi haber siz hayattan bi haber aksın gitsin istersiniz zaman. belki kafanızı dışarı çıkardığınızda bir şeyler yoluna girecek sanırsınız. bulmaca doldurur ve ya evdeki kırık dökük şeyleri onarmakla gecirirsiniz vaktinizi. hayata olan sessiz oturma eylemi gibidir sizinkisi. ne polis vardır eylemi sonlandıracak ne de kötü hava şartları. sürekli eski resimleri karıştırırsınız. mutlu olduğunuz o günleri ararsınız resimlerde. köşesinde bi yerde belki kalmıştır diye iyice incelersiniz resmi ufak bir mutluluk ararsınız o fotograflarda. şimdi sevmediğiniz insanları bile görürsünüz o fotoğraflarda. bu bile bazen gülümsemenize neden olabilir. ışıkları kapatmadan uyumuşsunuzdur hep. bi süre sonra saate bakmak bile aklınıza gelmez. hatta bakmamak bile istersiniz. sitem edersiniz insanlara kendi kendinize. ama sadece kendiniz etkilenirsiniz bu haykırışlardan. çünkü çevrimdışı kalmışsınızdır hayatta. ve bu kimsenin umrunda değildir.