gino vanelli

70'lerde yaptığı müziğe bakınca zamanının çok ötesinde olduğu görülen adam. sesi çok güzel ve alenen progresif kaçıyor bu amcanın işleri. ancak kanımca kendisini bitiren faktörler arasında o zamanların olmazsa olmazı olan grup ekolü ile birlikte belli bir tarza ait olmaksızın her telden çalan müzikal anlayışı -aynı albümün arka arkaya gelen üç şarkısından biri pink floyd biri stevie wonder diğeri ise symphony x tadında olabiliyor diyeyim siz anlayın- ve vazgeçemediği berbat klavye tonları gelmektedir. 2006 yılında çıkardığı bir albümü de var bunun, 70'lerden farklı olmadığı için albümün çıkış tarihini bilmeden dinlenmesi daha sağlıklı olabilir.