demiryolu çocukları

terkedilmiş ya da terkedilmek isteyen çocukların anlatımıdır iki kelimelik..ağır bir yalnızlık kokar.. istasyonlar sevgiyi bağlar çünkü, seveni/sevileni getirir ya da götürür. demiryolları ise taşıyandır, duygunun yükünü sırtlanandır. ve çocuklar, onlar ise bir ağlamadır aslında. kabulleniş, çırpınış ve savunulma arzusudur duyulmayan..bir garip yalnızlık tiyatrosunda başrol, öncesindeki sevgi kumkuması dizisindeki piyonlardır zira.. demiryolları kucaklar onları. soğuk olan demirler değildir zira, insanların yürekleridir. ve sarılınca bir trenin sarsıntısına, gerekirse beşikte gibi uyur o çocuk, eğer ki mutluysa.