bugün

bir erkeğe söylenebilecek en ağır söz

benim ona ayrılırken soyledigim son soz su olmustu....

-ben sen hep varsın artık sanıyordum. senin de bir farkın yokmus. sen de gidiyorsun iste. simdi sen de herkes gibisin....

sonra da her yerden engelledim.
2,5 senelik iliskinin kapanısı boyle oldu.

ustunden 1,5 sene gecti ayrılıgın. hatta nerdeyse 2 sene.
ofkem gecti.
cogunlukla iyi, bazen kotu anılar olarak kaldı.
vicdansız gaddar yuzunu ısrarla kabul etmiyor bunyem.
ben daha cok onu opucuklere bogdugumda bu yanaktan da op sevimliliginde hatırlıyorum.
lanet olsun profesorluge de icimdeki insan sevgisine de:)

hala dunyanın en sevimli kucuk oglan cocuklarını ona benzetiyorum.
insanları kotu anılar olarak saklamayı sevmiyorum sanırım.
yapım musait degil buna.