çocukken patenle kaymış efsane nesil

rahmetli eniştemin 1958 de abd den hediye olarak getirdiği, ayakkabıyı tabanın yanındaki metal tırnaklarla tutan ve bileğe kayışla bağlanan--şimdiki gibi ayakkabıya monte edilmş değil--patenlerimi takar, maltepe onur sokağınbir başından öbür ucuna bisikletin arkasına tutunarak kayardım.

deneyim kazanınca çaktırmadan kamyonetlerin arkasına tutunup kaymaya başladım. bir defa çok kötü düştüm ama top gibi yuvarlanmayı akıl ettiğimden bir şey olmadı.

sonra orta okula yatılı verdiler, bir daha ayağıma takamadım. edindiğim denge becersi sonra kayak kaymamda çok işe yaradı.