cuma namazı

rahmetli rafet dedemle giderdik. o, rahatsızlığından ötürü taburede eda ederdi namazını. böyle çocukluk çağlarım, 3. ve 4. sınıf zamanlarım, ne ısrar var ne zorbalık. ben gitmek istemiştim ve gelir misin demelerine evet dedim hep.
binerdik murat 131'e, muazzez ersoy'suz o kontak açılmazdı. muazzez hanımefendiyi bu yüzden severim, bana dedemi hatırlatır.

allah rahmet etsin ve allah razı olsun yalan yanlış ve çocuk da olsak alnımızın secdeye değmesine önayak olan kendisidir.