sivasli bey

Bunalımlı bir yazar.

Öncelikle herkese iyi geceler. Aylardır psikolojik olarak çöküntüde olan bir insanım. Aylardır gülmüyorum, o kadar ki gülmeyi unuttum diyebilirim. Yalnız bırakıldım, yalnız kaldım ve ayağa kalkamıyorum. Her gün ölmektense bir gün ölmeyi tercih ediyorum. O yüzden dolayı bu kararı aldım. Ben öldükten sonra ailem dışında kimsenin benim ölüm haberimi siklemeyeceğini biliyorum, sonuçta acı tek bir çatı altında yaşanıyor. Yine de merak edenler için ki bundan önceki entryde belirttiğim gibi en yakın arkadaşımla vedalaşmadan kendime fiziksel olarak bir zararda bulunmayacağım. Önce arkadaşlarımla, sonra ailemle son olarak da istanbul'la vedalaşıp aranızdan ayrılacağım. Bu süreç maksimum 1 ayımı alacak. Dünya tersine dönmediği müddetçe de bu karardan geri adım atmayacağım.
Az önce balkonda sigara içerken yıldızlara baktım, hava olabildiğince açık, yıldızlar olabildiğince parlaktı, "umarım bu yıldızlar kadar parlak bir hayatım olur" dedim kendi kendime, ama o parlak hayatı görüp yaşayamayacak kadar yoruldum.