hayatın anlamsız gelmesi

hayat denilen şey bu kadar da anlamsız olmamalı aslında. her şeyin vardır elbet bir anlamı. ama bazen öyle anlar geliyorki, hayata dair anlamları içselleştiren tüm imgeler ani biçimde sarsılıyor ve bir tür domino etkisiyle genel bir anlam kaybına uğruyorsunuz.

sanki hayat öyle saçma ve öyle anlamsızdır ki hiçliğin uçurumlarında dolanırsınız belli bi vakit. yok olmak isteyebilirsiniz hatta, ama yok olmak bile anlamsız gelir.

Sahiden nedir ki hayatın en büyük anlamı? aile, aşk, dostlar, sevdikleriniz; iyi ve ahlaklı bir insan olmak. yaşanılan anlardan haz duymak. insanlara yardım etmek. hayatı haklı bir amacı gerçekleştirmek uğruna yaşamak. ve bir şeyler için mücadele etmek., bir şeyleri değiştirmeye çalışmak, bazen boşa vakit geçirmek, sevip karşılık alamamak. sonra hayal kırıklıklarına uğramak. üzülmek, sevismek, çocuk yapmak, intihar etmek istemek ve sonra yeniden hayata tutunmak, sevinmek , sevdiğiniz birilerini kaybetmek, ağlamak ... iyi bir eğitim alıp topluma faydalı bir vatandaş olmak,
bazen boşa vakit geçirmek, bilgili bir insan olmak ve daha çok şey öğrenmek, bilgileri öğrenmenin de ötesinde uygulamak, öğrenilen bilgilelerden ve yapılan eylemlerden haz duymak,
peki ya sonra?

Sonunda Oleceksin lan iste.

Ne gerek var?