ben bu yazıyı kendime yazdım

Herkese söylüyorsun sen olmadan senin bir hayatın
olmaz, sen nefes almadan gerçekten bir hayatın söz konusu olamaz diye bunu sen neden uygulayamıyorsun? Dışardan bakılınca öylesine heybetli öylesine güçlü durmayı biliyorsun, ki öylesin de ama içinde sahip olduğun gücü kullanmaya bir adım bile yaklaşamıyorsun. Kendini bırakmaya sanki dünden razısın, bu sen değilsin ki. Bu benim tanıdığım sen olamazsın, şu güne kadar belki kiminin gözünde küçük ama senin hayatın için büyük engeller atlattın ,neden kendini bir çıkmaza sokmak için elinden geleni yapıyorsun? Sana kızmıyorum çünkü yaşadığın belirsizlik veya boşluk seni bu düşüncelere itiyor ama bununla sadece kendini değil etrafındaki bir çok kişiyi olumsuz etkiliyorsun ve mutsuz ediyorsun. Bu yüzden yapacağın şey polyanacılık oynamak değil, sadece kendine gelmek kendini yeniden bir şekilde bulmak ve ona göre davranmak. Seni seviyorum, unutma!