kenan kalecikli

''sevgiliye -suya yazılan mektuplar-'' adlı kitabında şu makaleyle* anlatılan, aşkı kelimelerde buluşturan yazardır.

* Bir dünyalı o. Herkesten daha zamansız, ama en çok yersiz, yurtsuz... Tek sığınağı yazdıkları belki. Kendisine zorlanan her aykırılığa direnerek taşıdığı protest kimliğin bedelini öderken yeryüzünün en cesur adamı.Bir dünyalı o. Ferhat’ların, Mecnûn’ların soyundan geldiğine inanıyor. “Çiçek yüzlüm” dediği muhteşem insanı bulduğunu sandığı anda yitirmelerin yıkımını ne kadar taşıyabileceğini kendisi de bilmiyor. Yıllaryılı giderek etkisini artıran kapitalizmin boğucu kuşatmasına karşı her sözü, her satırı bir direniş çığlığı sanki. Sevginin gücünün, aşkın büyüsünün insanlaşma sürecindeki önemini sürekli vurgulayarak bir savaşım veriyor. ”insan kazanacak,” derken taşıdığı umut, kendi içinde adı konmamış bir destana dönüşüyor. Yaşadığına hiçbir zaman inanmadı. Bu nedenle de yaşı yok onun. Özgeçmişi de. Aramızdan ayrıldığında, geride bıraktığı kitapları “hoş bir seda” olarak sonsuza kadar hiç tanımadığı okurlarınca okunacak, dudak bükmelerinde bir gülümseme kadar kalacak. Bizden biri /belki, hiç kimse değil.