cumartesi sabahi

rüzgarlı & güneşli bir hava.
evet, hafif soğuk. hani saçların toplu olsa ya da rüzgar estiğinde saçlarını savurarak dudağındaki patlatıcıya yapıştırmasa daha rahat hissedilebilecek bir an.
yollar daha az kalabalık, daha sessiz.
hani bugün, bu hava da... rüzgara inat kapalı değil de açık bir mekanda kahvaltı yapsan sevdiğin birileriyle... ne peynire yapışan toz huzursuz eder seni, ne de çayın hemen soğuması canını sıkar.
güzel olur yani bi ofise tıkılmak zorunda olmasan, camı açtığında "kapat şunu, üşüyorum" diyenler olmasa.
ben de üşüyorum ama bunalıyorum da.
bu şey gibi. balıkistifi bindiğin otobüste tek bir allahın kulunun aklına gelmez bi cam açmak. söylersen de çemkirirler...
neyse konuyu saptırdık.

kötüdür kötü cumartesi günleri çalışmak. hele bide tüm gün...