çocuk varken boşanmak

Lise son sınıftayken bir okul arkadaşımın anne ve babası boşanıyordu. Annesi maddi imkansızlıkları dolayısıyla arkadaşımı ve iki yaş küçük erkek kardeşinin velayetini babalarına bırakmış, kendisi de şehrin dışında ailesinin yanına yerleşmişti. Arkadaşım kendisini terkedilmiş hissediyor, annesine öfkeleniyor, annesinin ve erkek kardeşinin tüm çabalarına rağmen onu affetmiyordu.

Annesinin okula geldiği birgün, tüm çabalarına ve yalvarmalarına rağmen kendisiyle vedalaşmayı reddeden arkadaşımı ve gözyaşları içinde okul bahçesinden ayrılan annesini hiç unutmam. Kadın tüm dünyayı taşıyordu sanki sırtında.

Boşanmanın karşında; tarafların her biri hep biraz eksik, hep biraz mahzun bir çocuk sanırım.