kızınca verilen tepkiler

susuyorum... sahi konuşsam anlayabilecekler mi? kendimi anlatmak değil derdim, inceliklere dokunabilmek.
lakin düşüncesiz yaşamak daha kolay, kimsenin umru değil, "karşımdaki ne düşünür" yaklaşımını geçtim "ben ne yapıyorum" dese belki duracak, ufak da olsa kıvılcım çakacak, nerdeeeee!!!
sustukça büyüyor her şey, şarkısı bile var: (bkz: sustukların büyür içinde)

yine de kendimi anlatmak istemiyorum, insanlar kendilerini anlasınlar... sinirleniyorum ama kızgınlığım, kırgınlıklara dönüşsün istemiyorum.

suskunluğumun sebebini,haksız olduğuma bağlayan insanlara karşı daha da zorlanarak yaptığım eylem bu.