hiç unutamadığımız kalbimizin en çok kırıldığı an

Eski sevgilim hasta olmuştu. Belirtiler bir kanser türünü gösteriyordu kafamı kitaplara gömüp ne yapabiliriz diye günlerce araştırdım, ilgilenmeye çalıştım. Köşede ağlayıp zırlayıp o aradığında hiçbir şey yokmuş, her şey yolundaymis gibi davrandım. Olmayan pozitifliği aşılamaya çalıştım. Onkolojiden tanıdığım bir doktor vardı numarasını aldım adama iş çıkışı mesai yaptırdım bu kadar bilgi yetmez görmem gerek dedi gelmesi için ikna etmeye çalıştım, "insan sevdiğine böyle bir hastalığı nasıl yakıştırır" dedi bir ton da trip yedim.

Sonra bir yerde beni aldattığı kıza "yanıma gel, sana ihtiyacım var" dediğini gördüm. Hasta insana hesap soramiyorsunuz, Bu ne diyemedim. Soğudum, buz kesildim ama bırakamadım. Sadece yediği yemekten zehirlendiğini öğrenince de olayın rahatlaması sevinci derken o olayı rafa kaldırıp unutmaya çalıştım. kırgınlığı, hissettirdikleri hala cebimde.

En ala nankördü, en büyük aptaldim.