bugün

ailesinden darbe yemiş insan

Kolay kolay kimseye güvenemez. Zira vakti zamanında annesinin koynunda hüngür hüngür ağlayamamış insan, insanlıktan biraz eksik kalır ya hep. Arkadaşından, eşinden dostundan yediği kazık koymaz hiç, çünkü ailesi hep karşılanacak birşeymiş gibi durur orda. Koskoca adamlarla içerken anne diye ağlayanları gördüğü zaman anlayamaz. Arkamda dağ gibi babam var diyemez hiç mesela. Elalem duvarının içinde kısılıp kalmıştır çünkü o adam, yanındaki kadınla.
Yalnızlığı bırak biriyle olma duygusunu bilmez. Herkim ne kadar nefret etsede babasından, her evlat ilk önce babasını rol model alır ya, birini sevince iş ciddiye binerse bende yarı yolda bırakır mıyım diye düşünür hep. Hep yarım kalmışlık, nerde yanlış yaptım hissi, baştan başlasam dediğinde neresinden tutsa elinde kalan bir hayat işte...