sözlük yazarlarının itirafları

-tanımadığım güzel kızlarla konuşurken bocalarım.
-kadınların araba sürmekte başarılı olabildiklerini düşünmüyorum.
-7 aylıkken sünnet olduğumda sünnetçi amcanın mübarek ellerine ve yüzüne bir miktar işemişim.
-geceleri yatarken asla çorapsız yatmam, yatamam. çok soğuk gelir bana. ve tabi herkes gibi ayaklarımı battaniyenin iki arasına koyup öyle uyurum.
-bir şey ve hiçbir yazımına çok dikkat ettiğim halde karıştırdığım zamanlar oluyor, umarım bu halleri doğrudur.
-kadınların özellikle kız çocuklarının yağmurda çaresizce ıslanmalarına denk geliyorum bazen. işte bu beni çok hüzünlendiriyor.
-başıma bir iş gelmeyecekse toplu taşıma araçlarını sevmiyorum.
-kahve dünyası gibi mekanlardaki çikolata şelalesine dilimi uzatmak gibi bir fantazim yok değil.
-ilk çıkma teklifimi ortaokuldayken ilk aşkıma yaptım. 7. sınıfta bir bilgisayar dersinde nergisin yaptığı slayt ödevinin sonuna "seni seviyorum, benimle çıkar mısın" yazmıştım sanki kim olduğumu bilecekmiş gibi. slayttaki küçük, masum süprizi görüp görmediğini bilmiyorum, umarım tahtada sınıfa sunum yaparken sınıfla birlikte o'da görmemiştir. o günün akşamına facebooktan kalpler içinde aynı yazıları yazmıştım. "özür dilerim ama kabul edemem" demişti. bazen hala görüyorum mahallemin kızını. annesi çok severdi beni ama maalesef iş nergiste bitiyordu.
-dedem akciğer kanserinden öldüğü için hala daha anneme sigara içtiğimi söyleyemiyorum.
-çoğu kişi anlamıyor olsa da benim için "peki" sözcüğü hiç olumlu anlam taşımaz. ya kızdığım, üzüldüğüm ya da kestirip atmak için kullanırım.
-biri beni dikkatlice izlerken birşey yapamam. yazı yazamam veya oyun oynayamam mesela.
-şiddete de meyilliyim ama insanları buna bir türlü ikna edemiyorum. çiçek gibi adamsın diyorlar, anlamıyorum gerçekten. derste kaç kere hocalarıma kalem sapladım sayısını bilmem.
-çoğu zaman çok düşünceli görünürüm ama sadece görünürüm. bomboş bakıyorumdur halbuki. belki de bazen hiç bir şey düşünmemeyi başarabilen nadir insanlardanım. insanlar boş bakışlarımı "daldı gitti yine" olarak yorumlarlar.
-gizli faşistim. ayrıca pis bir emperyalistim. artık birileri her yeri ele geçirse de kurtulsak anasını satıym. sırf sinir stress...
-yapmadığım şeyler için bile utanç duyabiliyorum. bazen kendi kendime, yaşadığım bir olayı düşünürken "ulan öyle değil de böyle olsaydı ne kötü olurdu" diyerek olmayan bir olay yüzünden utanıyorum ve kendimi paralıyorum resmen.
-bu başlığı pek sevdim, arada gelip ağzıma sıçabilirim.