meme kanseri

2 ay önce ablamın bir arkadaşını hayattan kopardı. 3 yıl önce ablama gittiğimde tanışıp , çok sevmiştim nehir ' i. havalimanında çalışıyordu. evleneli 8 ay olmuştu galiba. uzun boylu , zayıf bir kızdı. 23 yaşındaydı . hemen çocuk yapmak istediğinden bahsetti.

hayatı zorluklarla geçmişti. öyle basit olaylar değildi. ahırdan bozma bir evde büyümüş. içinde dik duramıyormuş bile. o kadar küçük bir ev." içinde dik durabildiğim tek ev evlenince oturduğum ev " demişti. sonra , kardeş acısı yaşamış. kardeşinin ölümü de kahretmiş onu.
" 2 çocuğu art arda yapacağım , aralarında çok yaş farkı olmasın " demişti. bir iki ay sonra duydum ki hamile nehir. bir kaç ay sonra da kanser olduğunu duydum. "hadi canım , gencecik kız , su gibi ne kanseri , aman atlatır korkmasın."
bebeği 5 aylıkken memesini emmek istemeyince doktora gitmiş . ondan sonra öğrenmiş. tedaviye başladı istanbul ' da fakat çok tehlikeli bir türmüş onunkisi. yani çok saldırganmış. apar topar ankara ' ya gittiler. oraya taşındılar. hacettepe hastanesinin yakınına. bir umuttu , orada tedaviye başladı. 3 yıl savaşabildi.
en son omuriliğine sıçramış . acıdan şuursuzca çığlıklar atıyormuş. son bir kaç ayı böyle geçti. ve hayata gözlerini yumdu. mahallede selası okundu. anneannesi bile yaşıyor 90 yaşında. ve oğlu ardında kaldı. bir anne için bundan daha korkunç ne olabilir ? şimdi üvey anne büyütecek oğlunu. umarım vicdanlı , iyi bir kadın olur.

böyle bir tarafıda vardır maalesef bu kanserin. benim annem ve halamda meme kanseriyle savaşıyorlar. ben üzülmeyeyim diye biliyorum her şeyi saklıyorlar. şimdi bir de çocuk emziriyorum sütüm kesilir diye korkudan daha da saklayacaklar ama fark etmiyor her gece hüngür hüngür ağlıyorum. annemle uzaktayız. kendime de bu moral bozukluğu , bunca stres yüzünden fazla ömür biçmiyorum. zaten genetik faktörlerde çok etkili.