masal anlatarak uyutan baba

benim babam 1 kere bile okumamıştır. ama bunun için ona kızabilicek yüzüm yok. gün olur saat gecenin 12 sine kadar çalışırdı bizim için. birde yanına gidip bana neden masal anlatmıyorsun demeyecek kadar da aklım vardı o yaşta. ama en güzeli kapı çalınca, kapının önünde eğilip sarılmasıydı. öyle ki artık üstündeki kıyafetler miss gbi ağaç talaşı kokardı.
bazen sadece şükretmek gerek. insanlar hala yanındayken sevgini göstermen gerek. hayat gerçekten pişmanlıklar için çok kısa o yüzden her memlekete döndüğümde tekrar tekrar sarılırım beni karşıladığında.

yine duygusala bağladım ne ağlak bir adam oldum lan ben.