cuma cumartesi ve pazarı evde geçiren tip

tip yazılmış da biraz alındım. sanki nahoş bir etiket iliştirilmiş bu insana.

başıma bir şey gelmeyecekse bu, benim. cuma değil ama bazen cumartesiyi ama her pazarı evimde geçiririm. yaşımdan olsa gerek (not: 62 yaşındayım) yoruluyorum. haftanın 5 günü bir maske takmak, olmazı oldurmaya çalışmak, cinnet halindeki bir toplumla ölümüne temas halinde olup sağlımı korumağa çalışmak beni ziyadesiyle yoruyor efendim.

fırına gidip "2 ekmek alabilir miyim?" dışında tek kelam etmeden koca bir pazarı geçirdiğim gün mutlanıyorum ama derin bir vicdan azabı da hissediyorum. çünkü o kelamsız gün ben, türkiyenin en zengin adamı oluyorum. gel gelelim bunun vergisini ödemiyorum. hassas bir adamım ben.