benim kocam yapmaz

Yurdum kadınlarının inanmak istedikleri ve acziyetlerini, zavallılıklarını gösterdikleri söz.

Anlayamıyorum, bir insan diğerine nasıl sonsuz bir güven duyabilir? Nasıl kefil olup bir şeyi yapıp yapmayacağını öncesinden bilebilir?
insan yeri geliyor kendi hisleri ve düşünceleri için bile emin olamıyor.

Büyük konuştukları için mi laflarını yutuyor bu kadınlar yoksa henüz bi insana körüne körüne güvenmemek gerektigini bilmediklerinden mi meçhul.

Edit: yeri gelmişken mesude'yi anmamak olmaz. *
(bkz: kemalim yapmaz)