dokun bana

ben cocukken bu isimde bir yarisma programi vardi. herkes arabaya dokunur halde bekler en son elini ceken arabayi kazanirdi.
biz de mahalledeki cocuklarla park halindeki araclar üzerinde bu yarismayi oynardik.
geri zekali gibi saatlerce dokunurduk öyle arabaya.
bir yandan yarismanin sarkisini söyleyenler olurdu.
hala hatirladikca safligimiza gülüyorum. Yazik etmisiz kendimize.